Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της αρθρίτιδας και της αρθρίτιδας, ποια είναι η διαφορά μεταξύ των παθολογιών

Η αρθρίτιδα και η αρθρίωση ονομάζονται οι πιο επικίνδυνοι εχθροί των αρθρώσεων που εμποδίζουν το έργο τους. Ωστόσο, παρά την ομοιότητα του ονόματος και έναν τόπο ανάπτυξης, αυτές οι ασθένειες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Διάφορες παθολογίες κοινών είναι αρκετά συνηθισμένες στους υπολογισμούς των γιατρών, κάθε τρίτο άτομο άνω των 35 ετών αντιμετωπίζει ένα από αυτά. Με την ηλικία, ο αριθμός των ασθενών αυξάνεται. Σε αυτό το άρθρο, θα υπολογίσουμε πώς η αρθρίωση είναι διαφορετική.

Αιτίες και διακριτικά χαρακτηριστικά

Ήδη με βάση τα ονόματα των παθολογιών, η διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίτιδας είναι αμέσως αισθητή. Στην ιατρική, το επίθημα "-it" δείχνει ότι αυτή η ασθένεια συνδέεται με τη φλεγμονώδη διαδικασία. Το επίθημα "-oz" χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε ασθένειες, ως αποτέλεσμα της οποίας συμβαίνει η καταστροφή ιστών ή οργάνων. Με βάση αυτό, μπορούμε να πούμε ποια είναι η αρθρίωση και ποια είναι η αρθρίτιδα και να τις διακρίνουμε ο ένας από τον άλλον.

Η αρθρίωση ονομάζεται εκφυλιστική-διπλική παθολογία των αρθρώσεων, ως αποτέλεσμα της οποίας καταστρέφονται.

Εάν μιλάμε για αρθρίτιδα, τότε διαγνώσουμε συχνότερα σε γυναίκες ηλικίας 17 έως 50 ετών. Ως αποτέλεσμα της ανάπτυξής της, η παθολογική διαδικασία εμφανίζεται στην περιοχή της αρθρικής τσάντας. Η αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδη διαδικασία στην άρθρωση, η οποία έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο στην κατάσταση του ήπατος, των νεφρών, του φωτός και του καρδιαγγειακού συστήματος.

Οι γυναίκες άνω των 30 ετών είναι πιο ευαίσθητες στην αρθρίτιδα. Μετά από 50 χρόνια, ο κίνδυνος της εμφάνισής του αυξάνεται σημαντικά. Και οι δύο ασθένειες που επηρεάζουν τις αρθρώσεις μπορούν να οδηγήσουν σε αναπηρία, αν δεν αρχίσετε να τις αντιμετωπίζετε στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, υπάρχει μια διαφορά - η αρθρίτιδα απαιτεί αποκλειστικά μεθόδους φαρμάκων θεραπείας, ενώ η θεραπεία της αρθρίσεως είναι απαραίτητη για τον συνδυασμό των μεθόδων φαρμάκων και των χειρουργικών επεμβάσεων.

Εάν η θεραπεία της αρθρίτιδας δεν έχει μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε η ασθένεια μπορεί να μεταβεί στην αρθρίωση, όταν αρχίζουν οι καταστροφικές αλλαγές στην αρθρική σακούλα του χόνδρου και των ιστών που το περιβάλλουν. Σε αυτή την περίπτωση, η αρθροσο-αρθρίτιδα διαγιγνώσκεται.

Γενικές αιτίες παθολογιών

Υπάρχουν γενικές αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν και τις δύο αυτές ασθένειες. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Γενετική προδιάθεση.
• Παθολογίες οστών και συνδετικού ιστού συγγενούς χαρακτήρα.
• Υπέρβαρος.
• Τραυματισμούς.
• Παραβίαση της διατροφής.
• Υποθερμία αυτοκινήτου.
• Έλλειψη ή, αντίθετα, υπερβολική σωματική δραστηριότητα.
• Παραβίαση των μεταβολικών διεργασιών στο σώμα.
• Λοιμώξεις στο σώμα.

Λαμβάνοντας υπόψη ποια είναι η διαφορά στην αρθρίωση με αρθρίτιδα, είναι απαραίτητο να επισημανθούν οι λόγοι που είναι χαρακτηριστικοί για κάθε συγκεκριμένη ασθένεια.

Οι λόγοι για τους λόγους της αρθρίτιδας

Τέτοιοι λόγοι περιλαμβάνουν:

1. Εξασθενημένη ανοσία και παράλογη διατροφή με ανεπαρκείς βιταμίνες και μέταλλα στη διατροφή. Αυτό οδηγεί στο γεγονός ότι ένα άτομο υπόκειται σε διάφορες μολυσματικές ασθένειες. Έτσι, η λοίμωξη μπορεί να πέσει στην αρθρική περιοχή, η οποία θα οδηγήσει σε φλεγμονή σε αυτήν.
2. Τραυματισμούς συνδέσμων ή αρθρώσεων (τέντωμα, μώλωπες κλπ.).
3. Αγάπη της κοινής περιοχής.

Εάν ορισμένοι παράγοντες συνδυάζονται ταυτόχρονα (για παράδειγμα, το υπερβολικό σωματικό βάρος, η παρουσία κακών συνηθειών και υπέστη οξεία αναπνευστική λοιμώξεις), τότε ο κίνδυνος φλεγμονής των αρθρώσεων αυξάνεται σημαντικά.

Οι λόγοι για τους λόγους της αρθρίσεως

Η αρθρίωση διαφέρει στο ότι η ανάπτυξή της στις περισσότερες περιπτώσεις συνδέεται με κληρονομικότητα, αποκτηθέντες τραυματισμούς και παραβίαση μεταβολικών διεργασιών στο σώμα. Η αφόρητη αρθρίτιδα μπορεί επίσης να οδηγήσει στην ανάπτυξή της, καθώς ως αποτέλεσμα των μεταβολικών διεργασιών φλεγμονής στην άρθρωση, γεγονός που οδηγεί στην καταστροφή του.

Συμπτώματα

Η αρθρίτιδα και η αρθρίωση έχουν μια σειρά από κοινά χαρακτηριστικά, μεταξύ των οποίων: ο πόνος στην άρθρωση, η διόγκωση των ιστών που την περιβάλλουν, την αλλαγή των περιγραμμάτων και τον περιορισμό της κινητικότητας. Αλλά, υπάρχουν εκδηλώσεις που διακρίνουν αυτές τις δύο ασθένειες.

Η αρθρίτιδα διαγιγνώσκεται με βάση τέτοια συμπτώματα:

1. Οξεία ή πόνος πόνος, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν εξαρτάται από την κίνηση και μπορεί να ενοχλήσει ακόμη και σε ηρεμία.
2. Η δυσκαμψία της άρθρωσης το πρωί ή μετά από μεγάλες διακοπές.
3. Υπεραιμία.
4. Αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος λόγω της φλεγμονής στην άρθρωση.
5. Πρήξιμο της αρθρικής περιοχής.
6. Περιορισμός της κινητικότητας λόγω συνεχούς πόνου.

Η αρθρίωση είναι πιο χαρακτηριστική των ακόλουθων εκδηλώσεων:

• Χαζός πόνος που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της κίνησης.
• Όταν μετακινείτε στην άρθρωση, μπορείτε να ακούσετε ένα χαρακτηριστικό κλικ.
• Η άρθρωση παραμορφώνεται.
• Λόγω των αυξήσεων στα οστά, οι κοινές κινήσεις καθίστανται περιορισμένες.

Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο η αρθρόωση διαφέρει από την αρθρίωση, αυτή η διαφορά μπορεί να διακριθεί: με την αρθρίτιδα, ο ασθενής βασανίζεται από τη γενική αδυναμία του σώματος, τους συχνούς πονοκεφάλους, την χρόνια κόπωση και την απώλεια βάρους, που δεν είναι κατά τη διάρκεια της αρθρίσεως. Η αρθρίωση επηρεάζει πάντα μια συγκεκριμένη άρθρωση (δεξιά ή αριστερά) και δεν αναπτύσσεται παράλληλα σε ένα άλλο άκρο. Βασικά, η ασθένεια επηρεάζει μεγάλες αρθρώσεις (ισχίο ή γόνατο). Σε αυτή την περίπτωση, η διαφορά μεταξύ των παθολογιών είναι ότι ακόμη και οι μικρότερες αρθρώσεις του σώματος υπόκεινται σε αρθρίτιδα.

Λεπτομέρεια συμπτωμάτων

Λαμβάνοντας υπόψη τα συμπτώματα που χαρακτηρίζονται από αρθρίτιδα και αρθρίωση, μπορεί κανείς να διακρίνει ορισμένα χαρακτηριστικά που βοηθούν στον εντοπισμό της παθολογίας και να κάνουν μια ακριβή διάγνωση.

Σύνδρομο πόνου

Και οι δύο παθολογίες προκαλούν πόνο. Η μόνη διαφορά είναι ότι για την αρθρίτιδα, ο πόνος γίνεται ένας σταθερός σύντροφος λόγω της φλεγμονής στην άρθρωση. Μπορεί να συμβεί όχι μόνο κατά τη διάρκεια της κίνησης, αλλά και να εμφανιστεί τη νύχτα.

Στην περίπτωση της αρθρίδας, ο πόνος προκαλείται από εκφυλιστικές διεργασίες στον χόνδρο. Ως αποτέλεσμα αυτού, αρχίζει να υποφέρει μια συσκευή οστού, η οποία έχει χάσει τις ιδιότητές της απόσβεσης. Σε αυτή την περίπτωση, οι οδυνηρές αισθήσεις είναι πραγματικές και συνδέονται με την κίνηση ή το φορτίο της άρθρωσης.

Στο αρχικό στάδιο της ανάπτυξης της νόσου, ο πόνος είναι μικρός, αλλά με την πάροδο του χρόνου εξελίσσεται και εντείνεται.

Κλικ και τραγάνισμα

Οι χαρακτηριστικοί ήχοι (κλικ ή τραγάνισμα) στην πληγείσα κοινή βοήθεια για τον προσδιορισμό της αρθρίδας. Εμφανίζονται όταν προκύπτουν ο χόνδρος και η τριβή των οστών.

Παραμόρφωση

Η αρθρίτιδα και η αρθρίτιδα οδηγούν σε παραμόρφωση της πληγείσας άρθρωσης. Αλλά στην πρώτη περίπτωση, είναι πιο αξιοσημείωτα. Η διαφορά είναι ότι με την αρθρίτιδα μπορεί να σημειωθεί:

• Ερυθρότητα του δέρματος γύρω από την επώδυνη άρθρωση.
• Πρήξιμο.
• Αύξηση της θερμοκρασίας στην πληγείσα περιοχή.
• Η εμφάνιση των οζιδίων.

Επιπλέον, η αρθρίτιδα συνοδεύεται από τη γενική αδυναμία του σώματος, την αυξημένη εφίδρωση και την ψωρίαση.

Στην περίπτωση της αρθρίδας, η άρθρωση πρακτικά δεν διαφέρει οπτικά από ένα υγιές. Ωστόσο, αρχίζει οι εκφυλιστικές διεργασίες μέσα σε αυτό, στις οποίες αρχίζει η εξάντληση του ιστού του χόνδρου.

Κινητικότητα

Και οι δύο ασθένειες οδηγούν σε ορισμένους περιορισμούς στην κινητικότητα της άρθρωσης. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν κάποιες διαφορές. Η παθολογία της αρθρολογίας οδηγεί σε μείωση της κινητικής δραστηριότητας σταδιακά. Η διαφορά στην αρθρίτιδα είναι ότι η φλεγμονή και ο πόνος αμέσως εμποδίζουν την άρθρωση, παρεμβαίνουν στο έργο της.

Φλεγμονή

Με την αρθριτική βλάβη των αρθρώσεων, η διόγκωση είναι σαφώς αισθητή, η αιτία της οποίας γίνεται φλεγμονή στην κάψουλα των αρθρώσεων. Ως αποτέλεσμα μιας εξέτασης αίματος, αποδεικνύεται αυξημένη ποσότητα λευκοκυττάρων.

Στην περίπτωση της αρθρίδας, δεν υπάρχει φλεγμονή, οπότε το επίπεδο των λευκοκυττάρων θα είναι φυσιολογικό. Οι εκφυλιστικές αλλαγές συχνά εμφανίζονται ανεπαίσθητα για τον ίδιο τον ασθενή.

Ζώνη κινδύνου

Ένα άτομο σε οποιαδήποτε ηλικία μπορεί να συναντήσει αρθρίτιδα. Η ασθένεια διαγιγνώσκεται ακόμη και σε μικρά παιδιά μετά από μολυσματικές ασθένειες. Η αρθρέωση διαγιγνώσκεται κυρίως στους ηλικιωμένους, καθώς οι αλλαγές στους ιστούς του χόνδρου είναι μακρές και συνδέονται με μεταβολικές διαταραχές και άλλους παράγοντες που σχετίζονται με την ηλικία.

Διάγνωση

Η διάγνωση αυτών των παθολογιών αποσκοπεί πάντοτε να ανακαλύψει σε ποιο στάδιο ανάπτυξης είναι η ασθένεια και τι οδήγησε στην ανάπτυξή τους. Ο κατάλογος των διαγνωστικών μέτρων περιλαμβάνει εργαστηριακές, βακτηριολογικές, μικροσκοπικές και οργανικές μελέτες, x -rays.

Η διαφορά στα αποτελέσματα της εξέτασης καθιστά δυνατή τη δημιουργία μιας συγκεκριμένης διάγνωσης και την κατάρτιση ενός σχεδίου για περαιτέρω θεραπεία:

1. Η δοκιμή κλινικού αίματος δείχνει την ποσότητα των λευκοκυττάρων, η οποία υποδεικνύει την παρουσία ή την απουσία φλεγμονώδους διαδικασίας.
2. Η εξέταση X -Ray σάς επιτρέπει να βλέπετε οπτικά αλλαγές στους αρθρικούς ιστούς.

3. Η μαγνητική τομογραφία καθιστά δυνατή την ανίχνευση της φλεγμονής στην τσάντα της άρθρωσης. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται σπάνια.
4. Η αρθροσκόπηση συνταγογραφείται σε δύσκολες περιπτώσεις για τον προσδιορισμό περαιτέρω θεραπείας.

Θεραπεία

Η διαφορά μεταξύ της αρθρίσεως και της αρθρίτιδας ισχύει επίσης για τις μεθόδους θεραπείας παθολογιών. Η θεραπεία των ασθενειών πρέπει να είναι πολύπλοκη και περιλαμβάνει:

• Χρησιμοποιώντας ναρκωτικά.
• Φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες.
• Διατροφή.
• Η πορεία της θεραπείας άσκησης και της θεραπευτικής γυμναστικής.
• Προληπτικά μέτρα.

Φαρμακευτική θεραπεία

Η αποτελεσματική παραδοσιακή θεραπεία θα είναι εάν αρχίσετε να θεραπεύετε την αρθρίτιδα ή την αρθρίτιδα στο αρχικό στάδιο της ανάπτυξής τους, όταν μπορείτε να περιορίσετε τον εαυτό σας στη λήψη φαρμάκων. Η θεραπεία της αρθρίδας συνίσταται στη συνταγογράφηση στον ασθενή:

1. Μη -υστοειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Τους επιτρέπουν να σώσουν τον ασθενή από τη φλεγμονή και να μειώσουν τον πόνο. Τέτοια φάρμακα συνταγογραφούνται με τη μορφή αλοιφής, δισκίων ή ενέσεων.
2. Τα κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται στην περίπτωση οξείας ανάπτυξης της νόσου.
3.  Οι χονδροπροστατευτές για τις αρθρώσεις είναι απαραίτητοι για την αποκατάσταση του ιστού του χόνδρου και του αρθρικού υγρού. Πάρτε τέτοια φάρμακα για μεγάλο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον 5-6 μήνες στη σειρά).
4. Τα ιατρικά προϊόντα υαλουρονικού οξέος που έχουν θετική επίδραση στις κυτταρικές μεμβράνες, συμβάλλοντας στην αποκατάσταση του κατεστραμμένου χόνδρου.
5. Σημαντικά φάρμακα με αποτέλεσμα αναλγητικών.

Επιλέγοντας μια θεραπεία για αρθρίτιδα, ο γιατρός θα συστήσει τα ακόλουθα φάρμακα:

1. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα που είναι απαραίτητα για τη συμπτωματική θεραπεία.
2. Οι γλυκοκορτικοειδείς παράγοντες συνταγογραφούνται σε περίπτωση 3-4 σταδίων οξείας αρθρίτιδας.
3. Τα τροποποιημένα φάρμακα είναι απαραίτητα για την εξάλειψη της εστίασης της φλεγμονής και την πρόληψη της περαιτέρω ανάπτυξής της.
4. Τα ανοσοκατασταλτικά βοηθούν στην επιτάχυνση της διαδικασίας ανάκτησης και εισάγονται απευθείας στην κάψουλα των αρθρώσεων.
5. Φάρμακα για τη διακοπή του πόνου.
6. Αντισπασμωδικά.
7. Desensitizans.
8. Βιταμινικά-ορυκτά σύμπλοκα.

Διατροφή

Προκειμένου να αποφευχθούν επιπλοκές που συχνά συνοδεύονται από αρθρίτιδα και αρθρίωση, πρέπει να παρατηρείται μια συγκεκριμένη δίαιτα. Δεν υπάρχουν διαφορές σε ό, τι πρέπει να αντιμετωπιστεί η ασθένεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είναι απαραίτητο να αποκλείσετε από τη διατροφή σας:

• Αλας.
• Λιπαρές ποικιλίες κρέατος και ψαριών.
• Προϊόντα λουκάνικου.
• Καπνισμένα κρέατα.
• Ζαχαροπλαστική.
• Αλκοόλ.
• Οσπρια.
• Ισχυρό καφέ και τσάι.

Η διαφορά στη διατροφή είναι μόνο ότι με την αρθρίτιδα αξίζει να εγκαταλείψουμε τους κορεσμένους ζωμούς κρέατος. Ενώ για τους ασθενείς με αρθρίωση, αντίθετα, θα είναι πολύ χρήσιμοι, καθώς επηρεάζουν θετικά την κατάσταση των οστών και του χόνδρου.

Η διατροφή των ασθενών με διάγνωση αρθροσο-αρθρίτιδας πρέπει να βασίζεται σε:

• Χαμηλές ποικιλίες κρέατος και ψαριών που πρέπει να μαγειρευτούν ή να ψήνονται χωρίς μπαχαρικά.
• Φρέσκα λαχανικά και φρούτα.
• Μια επαρκής ποσότητα καθαρού νερού χωρίς αέριο.

Φυσιοθεραπεία

Οι επιλεγμένες μέθοδοι για τη θεραπεία αυτών των ασθενειών μπορεί να ποικίλουν σε αυτό για την αρθρίτιδα, η πρωταρχική διαδικασία είναι η απομάκρυνση της φλεγμονώδους διαδικασίας, ενώ με την αρθρόωση είναι απαραίτητο να αποκλειστούν όλοι οι παράγοντες που οδήγησαν στην καταστροφή αρθρικών ιστών. Οι μέθοδοι φυσιοθεραπείας δίνουν ένα καλό αποτέλεσμα:

• Θεραπεία με λέιζερ.
• Οζονοθεραπεία.

• Μαγνητοθεραπεία.
• Φωνοφόρηση χρησιμοποιώντας γλυκοκορτικοειδές.
• Εφαρμογές παραφίνης και λουτρά.

Λειτουργία

Η καλύτερη επιλογή για τη θεραπεία της αρθρίσεως, ειδικά σε προχωρημένο στάδιο, είναι η χειρουργική επέμβαση. Η λειτουργία καθιστά δυνατή την εξάλειψη των υφιστάμενων καταστρεπτικών συστατικών και την τεχνητή αύξηση του ιστού χόνδρου που έχει υποστεί κατεστραμμένη. Εάν οι μεταβολές στην άρθρωση είναι σημαντικές και αυτό εμποδίζει ένα άτομο να μετακομίσει, τότε εκτελείται ενδοπροθερές. Ανάλογα με την αιτία και τον βαθμό ήττα, συνταγογραφείται μία από αυτές τις επιχειρήσεις:

1. Αρθροσκόπηση - Αφαίρεση των οστεοφυτών και άλλων παθολογικών σχηματισμών.
2. Η αρθρόδεση είναι μια τεχνητή δημιουργία μιας επιφάνειας της άρθρωσης. Σήμερα, μια τέτοια παρέμβαση είναι εξαιρετικά σπάνια.
3. Artroplasty - Η αποκατάσταση της κατεστραμμένης άρθρωσης δημιουργώντας νέες δομές.
4. Ενδοπροσταθετική - Αντικατάσταση του κατεστραμμένου από την ασθένεια της άρθρωσης του γόνατος με ένα νέο, κατασκευασμένο από αδρανή υλικά.

Θεραπεία άσκησης

Ένα ειδικό συγκρότημα γυμναστικής ασκήσεων, το οποίο χρησιμοποιείται για αρθρίτιδα ή αρθρίωση, δεν διαφέρει σημαντικά. Ταυτόχρονα, η γυμναστική θα πρέπει να στοχεύει στη θέρμανση και την ελαφριά ζύμωση της πληγείσας περιοχής, χωρίς σημαντικό φορτίο σε αυτό. Πριν αρχίσετε να εκτελείτε ασκήσεις, πρέπει να ζεσταθείτε καλά.

Η επιλογή της άσκησης εξαρτάται από την περιοχή που αναπτύσσεται η ασθένεια. Μπορεί να χτυπήσει ή να τσιμπήσει την άρθρωση, την περιστροφή, την κάμψη ή την απαγωγή στο πλάι.

Η θεραπεία της αρθρθείσας είναι πάντα μακρά και σταδιακή. Στο αρχικό στάδιο, εμφανίζεται η χρήση φαρμάκων για αρθρίωση, φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες, μασάζ και γυμναστική. Εάν όλα αυτά δεν είχαν το σωστό αποτέλεσμα, η λειτουργία πραγματοποιείται.

Η θεραπεία της αρθρίτιδας είναι επίσης πολύπλοκη. Η διαφορά είναι ότι η διάρκεια της εξαρτάται από τη μορφή της παθολογίας. Ένα καλό αποτέλεσμα δίνεται από τη χρήση ναρκωτικών και φυσιοθεραπείας, η οποία σταματά τον πόνο και την ανακούφιση της φλεγμονής. Το μασάζ σε αυτή την περίπτωση δεν χρησιμοποιείται. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να συνταγογραφούν ασκήσεις φυσιοθεραπείας. Με την αναποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής θεραπείας, πραγματοποιούνται προσθετικές.

Η θεραπεία οποιασδήποτε ασθένειας πρέπει να συνταγογραφείται αποκλειστικά από έναν γιατρό που καταλαβαίνει καλά ποια είναι η διαφορά στην αρθρίωση και την αρθρίτιδα. Η αυτο -μεσολάβηση μπορεί να επιδεινώσει μόνο την κατάσταση και να οδηγήσει στην ανάπτυξη επιπλοκών.

Πρόληψη

Προκειμένου να διατηρηθούν οι αρθρώσεις υγιείς χωρίς να επιτρέπεται η αρθρίτιδα ή η αρθρίτιδα, είναι σημαντικό σε όλη τη ζωή να τηρεί ορισμένους προληπτικούς κανόνες:

1. Παίζουν τακτικά αθλήματα, αποφεύγοντας τέτοιους τύπους που σχετίζονται με την άρση βαρών και τη δυνατότητα τραυματισμού. Ένα καλό αποτέλεσμα δίνεται από τη φόρτωση καρδιο και το κολύμπι.
2. Αποφύγετε την υποθερμία.
3. Βεβαιωθείτε ότι η σωστή διατροφή με επαρκή ποσότητα βιταμινών και μικροεπιχειρήσεων στα τρόφιμα.

4. Ακολουθήστε το βάρος και αποτρέψτε την αύξηση του από τον κανόνα.
5. Αποφύγετε τους τραυματισμούς.
6. Φορέστε υψηλή ποιότητα και άνετα παπούτσια.

Επιπλέον, για την πρόληψη της αρθρίτιδας, πρέπει να θεραπεύσετε τυχόν μολυσματικές ασθένειες εγκαίρως.

Η αρθρίωση και η αρθρίτιδα είναι πολύ παρόμοια μεταξύ τους και δεν είναι επιδεκτικά για να ολοκληρώσουν τη θεραπεία. Αλλά δίνοντας προσοχή σε αυτούς εγκαίρως και ξεκινώντας την ικανή θεραπεία, ο ασθενής έχει την ευκαιρία για μια πλήρη ζωή χωρίς αναπηρία.